دررفتگی لگن: خطری که نباید نادیده بگیرید

صاحبان سگ های نژاد بزرگ ممکن است با کلمات درفتگی لگن (دیسپلازی مفصل لگن­­­­) آشنا باشند، اما باید اطلاع داشته باشیم که ممکن است برای هر سگی با هر اندازه ای اتفاق بیفتد.

دررفتگی لگن (hip dysplasia) در سگ ها و توله سگ ها

دررفتگی لگن در مرحله رشد در سگ ها رخ می دهد و باعث می شود مفاصل گوی و کاسه ران به خوبی روی هم قرار نگیرند و باعث ناپایداری مفصل شود.

در مراحل اولیه بیماری ممکن است دردناک باشد یا نباشد؛ اما با پیشرفت بیماری، غضروف مفصل ران شروع به ساییدگی می کند و سبب آرتریت دردناک، تغییرات مفصلی، آتروفی عضلانی ، محدودیت حرکتی و … می شود.

دیسپلازی لگن معمولاً سگ‌های بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد و تحقیقات نشان می‌دهد که ناشی از ترکیبی از عوامل ارثی و محیطی است.

علائم دیسپلازی مفصل ران (hip dysplasia) در سگ ها و توله سگ ها

اگرچه گاهی اوقات دیسپلازی هیپ در سگ ها ممکن است تشخیص داده نشود، اما برخی از سگ ها در سن چهار ماهگی شروع به نشان دادن علائم دیسپلازی هیپ می کنند و برخی دیگر با افزایش سن همراه با آرتروز ایجاد میشود.

باید بدانیم این علائم ممکن است بسته به شدت بیماری، میزان التهاب ، وضعیت قرارگیری مفصل و مدت زمان بیماری متفاوت باشد.

علائم رایج عبارتند از:

لنگش مزمن یا گاه به گاه

کاهش فعالیت و دامنه حرکتی

لنگش بدون تروما یا آسیب قبلی

اشکال در وضعیت ایستاده و نشسته

تحلیل بافت عضلانی ران و متقاعب آن افزایش قابل توجه بافت عضلات شانه در جهت جبران عضلات اندام خلفی

عدم تمایل به بلند شدن ، پریدن ، دویدن یا بالا رفتن از پله ها (شبیه پریدن خرگوش)

سگ ها ممکن است همه این علائم بالینی را نشان ندهند. با این حال، صرف نظر از اینکه آیا سگ شما دارای علائم هست یا خیر، با پیشرفت بیماری درد ایجاد می شود.

نژادهای مستعد دیسپلازی لگن سگ

ژرمن شپردها، گلدن رتریورها و لابرادور رتریورها معمولاً نژادهای مبتلا هستند، اما هر سگ بزرگی در معرض خطر ابتلا به دیسپلازی هیپ است.

نژاد های سنت برنارد ، گریت دین ، ماستیف ، سرابی و نیوفاندلند هم نگران کننده هستند.

درمان دیسپلازی هیپ

تشخیص زودهنگام این دیسپلازی لگن می تواند آرتریت طولانی مدت ناشی از دیسپلازی هیپ در سگ ها را کاهش دهد یا حتی از آن جلوگیری کند.

گزینه های درمان دیسپلازی مفصل هیپ جراحی ، مدیریت این بیماری از طریق داروها و تغییر شیوه زندگی است

دامپزشک شما عوامل زیادی را قبل از توصیه درمان مناسب برای سگ شما در نظر می گیرد.

مدیریت پزشکی شامل استفاده از چندین نوع درمان به طور همزمان به مدیریت درد و در عین حال ارتقاء سلامت کلی مفاصل و عضلات است.

برخی روش های غیرجراحی عبارتند از:

کاهش وزن

محدودیت ورزش به ویژه روی سطوح سخت

مکمل های مفصلی و اصلاح کننده مایع بین مفصلی

فیزیوتراپی

داروهای ضد التهاب (داروهای غیراستروئیدی و کورتیکواستروئید ها)

اگر سگ شما کاندید جراحی باشد چندین استراتژی وجود دارد که به برخی از جراحی های متداول بیماری دیسپلازی هیپ می پردازیم.

Double or triple pelvic osteotomy (DPO/TPO) (استئوتومی دو یا سه‌گانه لگن)

معمولاً در سگ های جوان کمتر از 10 ماه انجام می شود. در این جراحی عملکرد مفصل گوی و کاسه با برش انتخابی استخوان لگن و چرخش قطعات بهبود می یابد

Femoral head ostectomy (FHO) (استکتومی سر فمورال)

 این جراحی را می توان بر روی سگ های جوان و بالغ انجام داد که شامل بریدن سر استخوان ران یا “توپ” مفصل ران است. این منجر به ایجاد یک مفصل “کاذب” در بدن می شود که ناراحتی مرتبط با دیسپلازی هیپ را کاهش می دهد . FHO عملکرد طبیعی لگن را بازسازی نمی کند و می تواند یک استراتژی مدیریت درد موفق باشد

  Total hip replacement (THR) ( تعویض کامل مفصل لگن )

موثرترین درمان جراحی برای دیسپلازی هیپ در سگ ها، تعویض کامل مفصل ران است. در این جراحی کل مفصل را با ایمپلنت های فلزی و پلاستیکی جایگزین می شود . این کار عملکرد لگن را به محدوده طبیعی تر برمی گرداند و بیشتر ناراحتی های مرتبط با دیسپلازی هیپ را از بین می برد .

برای خواندن درباره‌ی تنگی دریچه آئورت کلیک کنید.